Μέσα σε ένα σύγχρονο κόσμο «όπου δεσπόζει η ύλη, όπου κυριαρχεί η δύναμη του ισχυρότερου και διακονείται το ψεύδος»

εμείς, οι νέοι Τέκτονες του 2011: Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι το λίκνο της Δημοκρατίας.

Ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός πρόβαλε και παγίωσε την ιδέα της ελευθερίας, χτίζοντας πάνω σε αυτήν το λαμπρό πολιτισμό του. Η Σύγχρονη «Ευρωπαίων Πολιτεία» στηρίχθηκε σε αυτόν το στοχασμό, που παρέλαβε από τη μελέτη του ελληνικού παρελθόντος.

Στη Μινωική Κρήτη γεννιέται για πρώτη φορά η αστική οργάνωση της κοινωνίας και θέτονται οι απαρχές της φιλοσοφίας της ισότητας των δύο φύλων, στοιχείο που θα χρειαστεί σχεδόν 30 αιώνες για να αναγνωριστεί από το σύγχρονο Δυτικό κόσμο.

Καθώς η ελληνική κοινωνία ωριμάζει, τα πολιτεύματα εξελίσσονται: βασιλεία, αριστοκρατία, ολιγαρχία, τυραννίδα και τέλος δημοκρατία  κατά το χρυσό αιώνα του Περικλή.

Στην Αθήνα του 8^ου αι. π.Χ. εμφανίζεται ο όρος «πολίτης» και καταγράφονται για πρώτη φορά οι υποχρεώσεις, αλλά και τα δικαιώματά του, θέτοντας έτσι τα θεμέλια του σύγχρονου κοινοβουλευτικού πολιτεύματος! Η Εκκλησία του Δήμου κι η Βουλή των Γερόντων, αντίστοιχη με τη Γερουσία που σήμερα συναντάμε σε εξελιγμένα κράτη, εγγυώνται τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Βασικές επιδιώξεις της πόλης-κράτους γίνονται: η Ελευθερία, η Αυτονομία και η Αυτάρκεια, ενώ στην Αθήνα του 5^ου αιώνα π.Χ. οι «σοφιστές» διακηρύσσουν την αρχή της Ισότητας και της Ελευθερίας όλων των ανθρώπων.

Ο Σόλων ο Αθηναίος εγκαθιδρύει το Κράτος Δικαίου. Ο πρόδρομος εκείνος του σύγχρονου Κράτους Δικαίου εγγυάται για πρώτη φορά την Ισονομία, την πολιτική και ατομική Ελευθερία και τον έλεγχο της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων από τον Άρειο Πάγο.

Το δικαίωμα της Ισονομίας γεννά το ιδανικό τής Ισοπολιτείας μέσα από τη δικαιοσύνη και την τήρηση των αρχών του δικαίου. Αυτά τα ίδια πολιτικά δικαιώματα υπενθύμισαν αιώνες αργότερα οι Διαφωτιστές, ενώ χρειάστηκαν 23 αιώνες για να διακηρύξουν οι Γάλλοι επαναστάτες το τρίπτυχο “ελευθερία – ισότης – αδελφότης”, που θα αποτελούσε το θεμέλιο λίθο για τη δημιουργία φιλελεύθερων και εθνικών κινημάτων στην Ευρώπη, με σκοπό την αποκήρυξη των απολυταρχικών καθεστώτων του 18^ου αιώνα.

Στην αθηναϊκή Δημοκρατία αναδεικνύεται η Ισηγορία και η Παρρησία του Αριστοτέλη.

Είναι αυτό που το 1762 θα στηρίξει ο Ρουσσώ στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο», υπερασπιζόμενος την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του πολίτη, υπό τη δέσμευση όμως πάντα της εκφρασμένης με δημοκρατικές διαδικασίες Γενικής Βούλησης.

Το ελληνικό δίκαιο επιδρά στη συνέχεια στη διαμόρφωση του Ρωμαϊκού Δικαίου, και ιδίως της εποχής του Δωδεκαδέλτου, κωδικοποίηση που ίσχυσε μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού.

Η διατήρηση της Ελληνικής ανθρωπιστικής παιδείας αποτελεί φάρο φωτεινό της εποχής εκείνης. Προσωπικότητες, όπως ο Πλήθων ο Γεμιστός κι ο Μιχαήλ Ψελλός (πρόδρομοι της Ιταλικής Αναγέννησης) θέτουν τα θεμέλια για την καταπολέμηση του σκοταδισμού και των προλήψεων της εποχής τους προετοιμάζοντας μια νέα περίοδο πνευματικής ανάτασης για την ανθρωπότητα.

Στη συνέχεια η Ιταλία παίρνει τη σκυτάλη και συνεχίζει το έργο τού ανθρωπισμού τον ΙΕ΄ αι. Ο Ρωμαϊκός πολιτισμός είχε ήδη αρχίσει να εξελληνίζεται κι η Δύση πλέον αφυπνίζεται μέσα από προσωπικότητες, όπως ο Βολταίρος, Ρουσσώ κι ο Μοντεσκιέ, που άνοιξαν το δρόμο για τον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών.

Κι όμως οι ιδέες τους δεν ήταν πρωτότυπες! Τα πρότυπα τα συναντάμε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία του E’ αιώνα. Εκεί όπου η οργάνωση του κράτους κι οι ελευθερίες του πολίτη οικοδομούν μια ευνομούμενη πολιτεία. Ένα πολίτευμα ορόσημο που ενέπνευσε τις μεγαλύτερες ανά τω κόσμω Επαναστάσεις! Μια κοινωνία διαχρονική και παράλληλα τόσο προοδευτική, που αποτέλεσε τη μήτρα των πιο σύγχρονων Διακηρύξεων των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων!

Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι η κοιτίδα της Φιλοσοφίας και της Θεολογίας.

Η λέξη «Φιλοσοφία», που συναντιέται παγκοσμίως αυτούσια, φανερώνει τον τόπο καταγωγής της, κρύβει μέσα της την αιτία της γέννησής της και τιμά τους μεγάλους πρωτεργάτες της. “Philosopy”, «Φιλείν» (αγαπάν δηλ.) τη «Σοφία», η οποία με τη σειρά της ως λέξη είναι καθαρή επινόηση των αρχαίων Ελλήνων, αφού ετυμολογικά δεν φαίνεται να προέρχεται από καμία άλλη λέξη!

Γιατί «άλλοι λαοί έχουν Προφήτες, οι Έλληνες έχουν σοφούς»!

Φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Σόλων, ο Σωκράτης, οι Προσωκρατικοί, οι Στωϊκοί, οι Πυθαγόρειοι κι οι Νεοπλατωνιστές, θέτουν τη σφραγίδα τους στην παγκόσμια διανόηση από τους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους, τον Αραβικό πολιτισμό, την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, έως τα πρώτα Συντάγματα των λαών του κόσμου και τις σύγχρονες Διακηρύξεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ούτε πριν, ούτε μετά από αυτούς, δεν συγκροτήθηκε ποτέ ένα τόσο προοδευμένο και καλά διαρθρωμένο οικοδόμημα γνώσεων και σκέψης!

Η νεότερη, αλλά και η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία θεμελιώνεται επί της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη των ειδών διατυπώνεται με πρώιμη μορφή για πρώτη φορά από τον Αναξίμανδρο.

Στη θεωρία του Ηράκλειτου για τη διαρκή πάλη μεταξύ των αντιθέσεων βρίσκουμε τις καταβολές της διαλεκτικής, που θα θεμελιώσουν το 19^ο αιώνα ο Έγκελς και ο Μαρξ.

Ο Kant πετυχαίνει την ανακαίνιση της Φιλοσοφίας της εποχής του, καθώς διαπιστώνει ότι προβλήματα που αντιμετώπιζε είχαν τεθεί και λυθεί ήδη από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.

Οι νεοπλατωνικές ιδέες επηρεάζουν φωτεινά πνεύματα, όπως ο Γκαίτε, ο Καρτέσιος, ο Σπινόζα κι ο Κομένιος, και φτάνουν μέχρι τα σύγχρονα μυστικιστικά φιλοσοφικά ρεύματα.

Φιλοσοφία και Θεολογία συνυπάρχουν στον Πυθαγορισμό και στον  Ορφισμό της εποχής, ενώ τοπικές μυστηριακές λατρείες, όπως τα Ελευσίνια Μυστήρια και τα Καβείρια Μυστήρια, προσφέρουν ένα μεταφυσικό και ηθικό σύστημα καλυμμένο με τους κατάλληλους προσαρμοσμένους μύθους της αρχαϊκής εποχής.

Η νέα θεολογική έκφραση του Χριστιανισμού υιοθετεί ως υπόβαθρο τους αρχαίους κλασσικούς Έλληνες φιλοσόφους. Η ιδέα του Αγαθού του Πλάτωνα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της εφαρμοσμένης ηθικής και βάση πολλών μετέπειτα θρησκειών, που στηρίζονται στο ιδανικό της αγάπης.

Στο φιλοσοφικό έργο του Πυθαγόρα, οργανωτή της εσωτερικής επιστήμης, βρίσκουμε την προπαρασκευή των λόγων του Ιησού διά της διδασκαλίας του για τη προσέγγιση του ¨ΕΝΟΣ¨.

Η παραδοχή των αρχαίων ελληνικών φιλοσοφικών έργων φέρνει το μέγιστο δώρο του ελληνικού πολιτισμού στο δυτικό κόσμο: την έμφαση στη φυσική λογική και τις εν γένει δυνατότητες του ανθρώπου. Για τη δυτική Ευρώπη, η «ανακάλυψη» των αρχαίων ελληνικών κειμένων αποτελεί τη  φιλοσοφική λίθο που «μπόλιασε» τη σκέψη του δυτικού κόσμου.

Γιατί αυτά τα έργα τής αρχαίας ελληνικής Φιλοσοφίας φαίνονται σχεδόν αλώβητα. Ξανά και ξανά χάνονται από τα μάτια ενός πολιτισμού και επανεμφανίζονται αιώνες αργότερα σε έναν άλλον, συχνά με μεγάλο αντίκτυπο. “Χάνονται” από την Ελλάδα κι αργότερα “βρίσκονται” στη Ρώμη. Παραμελημένα από τούς Βυζαντινούς, πυροδοτούν τη φιλοσοφική δημιουργικότητα στον ισλαμικό κόσμο. Παραμένουν αδιάβαστα επί αιώνες στη λατινική Δύση και, όταν ανακαλύπτονται ξανά στην μεσαιωνική Ισπανία, προκαλούν πνευματική επανάσταση στην Ευρώπη!

Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι ο εμπνευστής των Επιστημών

Η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία γέννησε την Επιστήμη.

Η ιστορία της Επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα ξεκινά με τους Προσωκρατικούς φιλοσόφους, καθώς την εποχή εκείνη η Επιστήμη και η Φιλοσοφία δεν αποτελούσαν ξεχωριστά αντικείμενα.

Η Φυσική Φιλοσοφία των Προσωκρατικών αποτέλεσε τη γέφυρα που συνέδεσε τον αρχαίο μυστικισμό και τη Φιλοσοφία, με τη Φιλοσοφία της κλασσικής Ελλάδας, που αποτέλεσε το λίκνο του “Δυτικού πολιτισμού”. Ας θυμηθούμε χαρακτηριστικά  την “ατομική θεωρία” τού Λεύκιππου και του Δημόκριτου που σφράγισε τη νεότερη πυρηνική Φυσική κι επηρέασε το Γερμανό Φιλόσοφο Λάιμπνιτς στην διατύπωση της θεωρίας του.

Ο Αριστοτέλης αναδεικνύεται θεμελιωτής της επιστημονικής έρευνας,  διατυπώνοντας τις πρώτες αρχές της Φυσικής, αλλά και. της Επιστήμης της Βιολογίας επισημαίνοντας αρχές, που αργότερα θα διατυπώσει εκ νέου η σύγχρονη Επιστήμη, και τέλος της Επιστήμης της Ανθρωπολογίας, από όπου ξεπηδά και θεμελιώνεται η Ηθική διδασκαλία για το αγαθό και την ευτυχία.

Οι Μιλήσιοι Φιλόσοφοι Ηράκλειτος, Αναξίμανδρος, Θαλής κι Αναξιμένης θέτουν ερωτήματα σχετικά με την αρχή των πραγμάτων και μέσα από τις υποθέσεις τους παίρνουν τη σκυτάλη ποικίλες Σχολές σκέψης πάνω στην Επιστήμη της Φυσικής. Οι μεγάλοι στοχαστές–φιλόσοφοι Χέγκελ, Μαρξ, Ένγκελς όπως και ο αποκληθείς “πατήρ της νεώτερης επιστήμης” Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, δεν νοούνται χωρίς τον Ηράκλειτο!

Η Γεωδαισία (πρόδρομος της σύγχρονης Γεωγραφίας) με θεμελιωτή τον Ερατοσθένη, η  θεωρητική και μαθηματική Αστρονομία με τον Εύδοξο τον Κνίδιο και τον Αρίσταρχο το Σάμιο, τα Μαθηματικά με τον Ευκλείδη, τον Αρχιμήδη και το Θαλή το Μιλήσιο, η Ιατρική με τον περίφημο Ιπποκράτη, η Ψυχιατρική με τον Ασκληπιάδη, η Φαρμακευτική με το Γαληνό, η Ρητορική με το Γοργία κι  η Γραμματική κι  Λογική με τον Αριστοτέλη δίνουν τα φώτα τους στο Δυτικό Πολιτισμό κι ανοίγουν το δρόμο για την ανάπτυξη του σύγχρονου επιστημονικού κόσμου.

Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε στην αρχαία Ελληνική Μουσική, που ξεκινά με τη λύρα τού Απόλλωνα και του Ορφέα και κατακτά τον Ελληνιστικό κόσμο, επηρεάζοντας καίρια τις μουσικές άλλων Πολιτισμών, όπως της Ρώμης και της Μέσης Ανατολής. Στη Δύση το Γρηγοριανό Μέλος (πεντάγραμμο) και στην Ανατολή η Βυζαντινή Μουσική  καθιερώνουν το Ελληνικό Μουσικό Σύστημα ως Διεθνές.

Εντυπωσιακό επίσης είναι ότι οι Έλληνες φαίνεται να ασχολούνται από τα αρχαία ακόμη χρόνια με τη Μηχανική, τη Ναυπηγική και την Τεχνολογία.

Μυθολογικές μηχανικές αναφορές συναντούμε στη  Μινωική Κρήτη, που κυριαρχούσε στη Μεσόγειο χάρη στον υψηλό πολιτισμό  και στην τεχνοκρατική της δύναμη. Λέγεται ότι οι Μινωίτες  επινόησαν πτητικές μηχανές: αυτήν  του Δαίδαλου και  Ίκαρου,  το ‘’Χάλκινο άνδρα’’ και τον Τάλω, κατασκευές  του θεού Ήφαιστου πάνω σε  μυστικά σχέδια των μυημένων μηχανικών της Κνωσού και της Φαιστού.

Λίγοι, δε, γνωρίζουν ότι ο πρώτος υπολογιστής κατασκευάστηκε στην Ελλάδα!!! Ήταν ο περίφημος «αστρολάβος ή υπολογιστής των Αντικυθήρων», μια μηχανική κατασκευή  για αστρονομικές μετρήσεις!

Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι η Μούσα των Τεχνών

Η αρχαία ελληνική Τέχνη είναι έκφραση θρησκευτική και πράξη ιερή, ένα συνταίριασμα μύθου και λόγου, μια προσέγγιση της αδιαίρετης ενότητας του αρχικού Αίτιου. Ο καλλιτέχνης με δυναμισμό και ευαισθησία προσπαθεί να εντοπίσει και να αποτυπώσει. Αυτή είναι η αιώνια και αμετάβλητη αρχή της καλλιτεχνικής δημιουργίας των Αρχαίων Ελλήνων!

Ιωνικός, Δωρικός, Κορινθιακός ρυθμός! Επινόηση λαμπρή της αρχαίας ελληνικής Αρχιτεκτονικής και διαχρονική έκφραση της Σοφίας, της Ισχύος και του Κάλλους.

Παρθενώνας! Ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου, με μνημειώδη μεγαλοπρέπεια και χάρη, απόρροια των τέλειων αρμονικών αναλογιών που συντείνουν με τρομακτική ακρίβεια προς το «Φ»! Η χρυσή αναλογία, που θεμελιώνει  ο αριθμός αυτός, οδηγεί  σε πληθώρα θεωρημάτων με πρακτική εφαρμογή σε μεταγενέστερες κατασκευές, ιδιαίτερα της ιερής Αρχιτεκτονικής.

Μετά το Μεσαίωνα και με το πέρασμα της πνευματικής σκυτάλης στους Δυτικούς, τη «χρυσή αναλογία» ξαναβρίσκει ο Φιμπονάτσι. Την εισάγει δε στις αρχές του 12^ου  αιώνα στην Ιταλία, για να την υιοθετήσουν προπομποί της Αναγέννησης όπως ο Ντα Βίντσι, αργότερα ζωγράφοι όπως ο Μοντριάν και πολύ μετά ο Σαλβαντόρ Νταλί, αλλά και μουσικοσυνθέτες όπως ο Μότσαρτ, ο Μπέλα Μπάρτοκ και ο Ντεμπυσί, και σπουδαίοι αρχιτέκτονες του 20^ου  αιώνα, όπως ο Λε Κορμπυζιέ. Την ίδια αυτή αναλογία ξαναβρίσκουν οι επιστήμονες του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο κατά τη μέτρηση των Πυραμίδων!

Η παράδοση αυτή της αρχιτεκτονικής αρμονίας μαζί με τις περίπλοκες τεχνικές της για την κατασκευή κανονικών πολυέδρων ή σχημάτων με εσωτερικούς συμβολισμούς φθάνει ως τους τεχνίτες των μεσαιωνικών Καθεδρικών Ναών.

Το πνεύμα της αρχαιοελληνικής Αρχιτεκτονικής στο Δυτικό κόσμο, το ξανασυναντούμε αργότερα στη Νεοκλασική Αρχιτεκτονική του 18^ου  αιώνα της Νότιας Ευρώπης και των ΗΠΑ.

Η εμπνευσμένη Αρχιτεκτονική των Αρχαίων Ελλήνων συμπληρώνεται αρμονικά από την Τέχνη της Γλυπτικής και της Ζωγραφικής.

Η Μεσαιωνική Τέχνη, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή, δεν απέρριψε και δεν απέβαλε ποτέ τις ανακαλύψεις της Ελληνικής Τέχνης, τη χρησιμοποίηση δηλαδή του φωτός, της σκιάς και του προοπτικού βάθους για την απόδοση των μορφών.

Μέσα σε μια Ελλάδα, γεμάτη από καλλιτεχνικές δημιουργίες, οι Αρχαίοι Έλληνες, λάτρεις του ρυθμού και της αρμονίας της Φύσης και του Σύμπαντος, εκφράζονται μέσα από  τελετουργικά δρώμενα, που πραγματοποιούνται με την παράλληλη έκφραση του Χορού, της Μουσικής και της Ποίησης. Το τριφυές, μουσική, ποίηση, χορός, εξέφραζε την τελετουργική έκφραση του ατόμου-ομάδας, και υπό τη μορφή τού δράματος διαμόρφωνε με τον παιδευτικό του ρόλο το κοινωνικό γίγνεσθαι. Στην πορεία των αιώνων, τα τρία μέρη αποσπούνται από την ταυτόχρονη και τελετουργική τους χρήση και υιοθετούνται από το Δυτικό πολιτισμό.

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο, από την άλλη, με την τραγωδία και την κωμωδία, άσκησε τεράστια επίδραση στην ανάπτυξη του παγκόσμιου θεάτρου, τόσο στο Ρωμαϊκό θέατρο, όσο και αργότερα στην Αναγέννηση και στην εποχή του Διαφωτισμού. Οι δημοκρατικές παραδόσεις του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, αλλά και η θεματολογία του με τις πανανθρώπινες αλήθειες που αγγίζουν θεατές με διαφορετική κουλτούρα και σε διαφορετικές εποχές, το έχουν καταστήσει προίκα όλης της ανθρωπότητας.

Τέλος, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση της ζωής των Αρχαίων Ελλήνων η Μουσική παρουσιάζει πρωτεύουσα θέση, καθώς οι Έλληνες έχουν πολύ υψηλή ιδέα για τη δύναμή της και για τη μορφωτική και ηθοπλαστική της αξία.

Η αρχαία ελληνική μουσική ανιχνεύεται και στη σύγχρονη Μεσογειακή μουσική. Ο ήχος και ο ρυθμός διαφέρουν πολύ, αλλά όλα τα όργανα ακόμη και σήμερα χορδίζονται με τη διαπασών της εφεύρεσης του Πυθαγόρα, που εντόπισε τη μαθηματική σχέση συχνότητας και μήκους στο μονόχορδο.

Σύγχρονες ελληνικές μουσικές φόρμες (εξελίξεις της αρχαίας ελληνικής μουσικής) εμπνέουν σήμερα τη διεθνή Μουσικολογία.

Οι συνθέτες μας, προσφέροντας στον Ευρωπαϊκό λαό τον “Επιτάφιο” του Ρίτσου, το  “Άξιον Εστί” του Οδυσσέα Ελύτη, την “Επιφάνια” του Σεφέρη, αλλά και το ελληνικό βλέμμα στα έργα του Πάμπλο Νερούντα και του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, έκαναν τρεις γενιές Φράγκων να ριγήσουν ανακαλύπτοντας το μεγαλείο τής καλλιτεχνικής μας διαχρονικότητας.

Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι η πατρίδα του Αθλητισμού

 Το φυσικό κάλλος είχε πάντα προεξάρχουσα θέση στην αντίληψη της κοινωνίας της αρχαίας Ελλάδος.

Το Ομηρικό παιδευτικό ιδεώδες: «σκέψη και δράση, ορθοφροσύνη και ενέργεια» εμπνέει την Ολυμπιακή ιδέα, που οδηγεί το ανθρώπινο γένος στο ανώτατο σημείο της εξέλιξής του και καθιστά τη μικρή Ελλάδα δάδα του Ολυμπιακού φωτός και κέντρο  του κόσμου ολόκληρου.

Οι Ολυμπιακοί αγώνες (ως ομαδική λατρεία του «Κάλλους» και έκφραση θαυμασμού για τον άνθρωπο) απαιτούν τη συνδυασμένη και απόλυτη συνεργασία  ψυχής, πνεύματος και σώματος, για να δημιουργηθεί το ωραίο και να επιτευχθεί μέσα από την άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι  η Ολυμπιακή νίκη.

Οι αγώνες καλλιεργούν  το ήθος, την άμιλλα, τη διάκριση, την επιθυμία για τη νίκη και τη δόξα, με μοναδικό έπαθλο ένα απλό στεφάνι ελιάς, βραβείο και τιμή, αποτέλεσμα  σκληρής  άσκησης.

Ο Πλάτωνας, όπως και οι Πυθαγόρειοι, θεωρούν σημαντικό να συμβαδίζει η πνευματική με τη σωματική ωριμότητα και μέσα απ’ τη σωστή διαπαιδαγώγηση και των δύο επιπέδων να φτάνει ο πολίτης στην κατάκτηση του καλού και αγαθού.

Ο Αριστοτέλης ορίζει τη φυσική αγωγή ως ολόκληρη Επιστήμη, που επιδρά ψυχοπλαστικά στο άτομο.

Ίσως  λοιπόν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός  προσφέρει απλόχερα τη λύση σε ένα σύγχρονο πρόβλημα, αυτό των ψυχικών παθήσεων, που προκαλεί ρήξη στις αξίες του σύγχρονου Δυτικού κόσμου και ταλανίζει μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας.

Είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες, γιατί η χώρα μας είναι η τροφός της Γλωσσολογίας

 Ελληνική γλώσσα: η τελειότητα εκφρασμένη. Μια γλώσσα συντηρητική, αφού συντηρεί και διασώζει μέσα της τη μνήμη του παρελθόντος, αλλά αθάνατη κι ανεξάντλητη.

Γλώσσα αυτόφωτη, που μεταδίδει λογικούς συνειρμούς, δημιουργεί έννοιες και διεγείρει συναισθήματα.

Γλώσσα υψηλής νοημοσύνης και διαχρονικό εκπληκτικό πολυεργαλείο δημιουργίας ερεθισμάτων στους νευρώνες του ανθρώπινου Νου.

Η μοναδική νοηματική γλώσσα σε όλον τον κόσμο! Γιατί ετούτη η γλώσσα είναι η σκέψη μας εκφρασμένη. Είναι ο λόγος-Λόγος στην τριπλή ταυτοσημία Ομιλίας-Λογικής- Αιτιακής Σχέσης.

Και μέσα από την Ετυμολογία της προβάλλει την κοσμοθεώρηση των ανθρώπων που την έπλασαν. Για τους Έλληνες, Διδάσκαλος είναι η Φύση ως γλωσσοπλαστικός καθοδηγητής. Ο εκθαμβωτικός ελληνικός ουρανός, η ηλιακή θαλπωρή, η ποικιλία του φυσικού τοπίου και το ήπιο κλίμα διαμορφώνουν την ήπια, εύκαμπτη, πλαστική, πολύμορφη, μελωδική, γεμάτη φωνήεντα και ποικιλία εκφράσεων ελληνική γλώσσα. Ζωηρή, εύηχη, ποικιλοτονισμένη. Γλώσσα ανακατεμένη με μουσική, πλασμένη με ρυθμό και αρμονία, βασισμένη σε κανόνες σύνθεσης παρόμοιους με αυτούς των μουσικών φθόγγων. Γλώσσα με ιδιαίτερης αξίας δονητική και παλμική επίκληση προς το Φωτεινό  Ήλιο της Ψυχής του Κόσμου για να εισέλθει στη δική μας ψυχή.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα οροθετεί  το «είναι» και το «γίγνεσθαι» της δυτικής διανόησης και θεμελιώνει τη Γλωσσολογία.

Η Γραμμική Γραφή Α δείχνει να μιλά μάλλον κι αυτή Ελληνικά, όπως η ήδη μεταφρασμένη Γραμμική Β.

Η Ιωνική Αττική διάλεκτος δημιουργεί «γλώσσα κοινή» κι ο Μέγας Αλέξανδρος τη φέρνει στα πέρατα του κόσμου. Πάνω δε σ’ αυτό το οικοδόμημα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκπαιδεύει την πνευματική και πολιτική της ηγεσία και κυβερνά την κοσμοκρατορία της.

Η Λατινική, τέκνο της Ελληνικής, γίνεται πλούσια και δυνατή γλώσσα μόλις ο Κικέρων ενσωματώνει σε αυτήν πλήθος ελληνικών λέξεων. Και στη συνέχεια γεννά όλες τις λατινογενείς κι Ευρωπαϊκές γλώσσες, που δανείζονται τη μεγαλύτερη δυνατή παρακαταθήκη λέξεων, ριζών και λημμάτων της ομηρικής διαλέκτου. Η ομηρική διάλεκτος γίνεται η βάση ολόκληρης της ευρωπαϊκής ομογλωσσίας κι αποτελεί  πρότυπο για ποιητές, όπως ο Δάντης κι ο Σαίξπηρ.

Η Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται στη Βυζαντινή Ιταλία και στη Σικελία από τους Νορμανδούς ηγεμόνες και βασιλείς στα επίσημα έγγραφά τους, αλλά κι από τους λαούς της Μεσογείου και την Οθωμανική Αυτοκρατορία στις Διεθνείς Διπλωματικές τους σχέσεις.

Η Καινή και η Παλαιά Διαθήκη, τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, η Θεία Λειτουργία κι η Βυζαντινή υμνογραφία καταγράφονται δια της Ελληνικής Γλώσσας και του Φωτεινού ελληνικού Λόγου

Στην Ελλάδα μπαίνουν επίσης και οι βάσεις της Λογικής, με την οποία συνδέεται στενά και η μελέτη της Γραμματικής.

Συστηματική έρευνα της Γραμματικής πραγματοποιείται για πρώτη φορά από τον ιδρυτή τής Λογικής, τον Αριστοτέλη. Ενώ ο Μαρτίνος Λούθηρος, για να δημιουργήσει τη γερμανική γραμματική, αντιγράφει την αρχαία ελληνική γραμματική.

Η Ελληνική ορίζεται, τέλος, ως παγκόσμια επιστημονική γλώσσα, καθώς μόνο αυτή δίνει  στο χρήστη τη δυνατότητα να κυριολεκτεί. Προσφέρει έτσι παγκοσμίως το υλικό για τη διαμόρφωση του επιστημονικού λεξιλογίου δανείζοντας ευθέως στις σύγχρονες δυτικές γλώσσες την ορολογία τής Ιατρικής, των Μαθηματικών, της Γεωμετρίας και πολλών άλλων.

Οι λαοί του κόσμου (προεξεχόντων των δυτικών) δανείζονται λέξεις και έννοιες με ρίζα  ελληνική, για να προσδιορίσουν τις Τέχνες, τη Φιλοσοφία, τις Επιστήμες, αλλά και μεταφορικές έννοιες ή τεχνικές επεξηγήσεις.

Αποτέλεσμα: σήμερα 2.500 λέξεις, αυτούσιες ομηρικές, και πολλές άλλες παραφθαρμένες, ομηρικές και ησίοδες, μπολιάζουν τις δυτικές! Η ετυμολογική και ιστορική ανάλυση πλήθος διεθνών λέξεων φανερώνει τελικά τον αρχαίο, αλλά πάντα οικείο ελληνικό λόγο.

Η ποιότητα των λέξεων δεν βαθμολογείται. Αξιολογείται όμως με την αντοχή της στον χρόνο! 35 αιώνες γραπτής και 40 τουλάχιστον αιώνες συνεχούς προφορικής παράδοσης προσδίδουν στην ελληνική γλώσσα την ιδιαιτερότητά της, που έγκειται σε 3 σημαντικά σημεία:1)Είναι η μοναδική γλώσσα που άντεξε στους αιώνες. 2)Είναι χαρακτηριστική η παρουσία της σε όλες τις υπόλοιπες γλώσσες. 3)Είναι εντυπωσιακή η επιβίωση των δομών της γλώσσας και η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη νέα και στις παλαιότερες μορφές της.

Ο Δυτικός Πολιτισμός “μαθαίνει” αδιάκοπα από την ελληνική γλώσσα!

Ο Πρύτανης της Βασιλικής Ακαδημίας της Βασκωνίας είχε κάποτε δηλώσει: «Η Ελληνική Παιδεία και ο Ελληνικός πολιτισμός έγινε παγκόσμιος και οι Ευρωπαίοι δυνάμεθα επιτέλους να λέμε ότι είμαστε Έλληνες από παιδεία και μόρφωση. Διότι αν εμείς οι Ευρωπαίοι απαρνηθούμε την Ελληνική Παιδεία και την Κλασσική Ελληνική γλώσσα, απαρνιόμαστε την εθνική μας και ανθρώπινη ουσία».